Apollo en Daphne

In het verhaal uit de 'Metamorfosen' van Ovidius is Daphne een nimf uit de Griekse mythologie. In deze mythe achtervolgt Apollo haar. Zij wier naam 'laurier' betekent, was de dochter van Ladon en ze had de god Apollo geminacht. De machtige en verwaande god Apollo ziet hoe de kleine Eros, de zoon van Aphrodite druk in de weer is met zijn pijl en boog. Hij beschimpt de kleine jongen en is neerbuigend over diens boogschietvaardigheden die niets zegt en weg vliegt naar de top van de Parnassos. Hij doet net of hij niets heeft gehoord, maar van binnen kookt hij van woede. Wat denkt Apollo wel, de opschepper! Eros spant zijn boog en schiet vanaf de bergtop twee pijlen af. Beide zijn ze raak. De eerste, een gewone liefdespijl, dringt diep in het hart van Apollo zodat hij waanzinnig verliefd zal worden op de eerste die hij tegenkomt. De tweede is een stompe loden pijl, die treft het hart van Daphne, de bosnimf. Daphne wil vanaf dat moment niets meer van de liefde weten. Ze wijst voortaan al haar minnaars af. Ze wil niet trouwen, ze hoeft geen kinderen, ze wil vrij blijven. De eerste die Apollo tegenkomt is natuurlijk...... Daphne. Apollo ziet haar en wordt meteen radeloos verliefd. Maar Daphne wil niets van hem weten. Ze vertelt hem dat het niet aan hem ligt, ze kan nu eenmaal niet verliefd worden. Maar daar neemt Apollo geen genoegen mee. Tenslotte vlucht ze diep het bos in om zich ergens te verstoppen. Midden in het bos hijgt ze naar adem en denkt hem afgeschud te hebben. Maar daar komt hij alweer en ziet zijn geliefde Daphne staan en wil haar pakken, hij moet haar hebben. Daphne schreeuwt om hulp, ze is nu echt bang. Ze voelt zijn hete adem in haar nek en blijft om hulp roepen. Haar smeekbede wordt gehoord door de goden. Net als Apollo haar wil grijpen verandert Daphne plotseling in een laurierboom. Apollo zakt in elkaar aan de voet van de boom, treurend om zijn geliefde. Nooit zal hij met haar samen zijn. Hij vlecht een krans van de bladeren van de boom en hij hangt de krans om zijn lier en verklaart de boom heilig. Vanaf die tijd zal hij altijd zijn lier en zijn zilveren boog behangen met lauriertakken. En ook het hoofd van beroemde dichters en zangers wordt, uit respect voor Apollo, de god van dichtkunst en muziek, voortaan getooid met kransen van laurier.

Er is een beroemd beeld van Bernini van dezelfde scene in de Galleria Borghese te Rome: https://nl.wikipedia.org/wiki/Apollo_en_Daphne